San Fransisco

Inmiddels is de camper ingeleverd en zijn we aangekomen op de dag dat we terugvliegen naar Nederland. De laatste 3 dagen zijn we in San Francisco geweest. Het hotel waar we verblijven ligt naast Union Square, middenin de stad. Het is een groot pand in oude stijl en heeft middenin het pand een buitenzwembad.

We hebben alle must-do's gedaan, zo zijn we via China Town en Little Italy naar de Fisherman's Wharf gelopen ( en met een taxi weer terug), hebben we fietsen gehuurd en zijn we over de Golden Gate Bridge gefietst (en met de Ferry weer terug), zijn we naar Alamo Square geweest om de Painted Ladies te bekijken, hebben gegeten bij het restaurant Chachacha in de wijk Haights, hebben Lombard street gezien, heuvels beklommen waar de cable cars ook overheen gaan, hebben ontbijt gehaald bij Starbucks, lokale straatartiesten bewonderd en lokale kunst gekocht en ...geshopt, want Macy's (groot warenhuis) ligt om de hoek.

Het was een mooie reis, we hebben veel beleefd en gezien. We hebben ontdekt dat je hier altijd en overal burgers kan bestellen, sangria ook volop verkrijgbaar is, Starbucks overal zit, Ceasar Salads lekker zijn. We hebben ook veel dieren gezien die we normaal niet tegen komen zoals rendieren, gekko's, schildpadden, heel veel gekleurde en grote vissen, herten, salamanders en grote salamanders, colibri's, pelikanen, dolfijnen, zeehonden, zeerobben en grote mieren.

Amerikanen zijn aardig en behulpzaam, we zijn dikwijls aangesproken op straat voor een praatje en iedereen heeft of weet wel iets van Nederland, gisteravond nog "say hi to Willem Alexander from me when you go home", Amerikanen zijn heel relaxed in het verkeer, hoewel dit richting de steden iets minder werd. In de steden en helemaal in San Fransisco zijn heel veel zwervers. Overal liggen ze op straat, of sjouwen met een winkelwagentje vol met rommel. De beste tekst op de bordjes waarop ze geld vragen is volgens ons die waarop staat 'Fuck Trump! give me a dollar' deze zwerver zijn emmertje met geld zat behoorlijk vol. De harde werkers in Amerika lijken veelal van Mexicaanse of Latino afkomst, in restaurants, parkeergarages, hotels, overal kleine en harde werkers, je ziet deze mensen ook niet op straat zwerven.

We gaan terug naar ons klein kikkerlandje met mooie herinneringen aan de United States of America en in het bijzonder de 5 staten die wij bezocht hebben, Hawaii, California, Nevada, Utah en Arizona.

De laatste bestemmingen, Pismo en Moss Landing

Na zo'n 3 uur rijden komen we aan bij Pismo Beach RV Park. Een keurig opgezet terrein met enkel campers en trailers (campers die getrokken worden door een auto). We zitten op loopafstand van het dorpje en gaan aan het strand een hapje lunchen. Heerlijke clams met garlic bread en uitzicht op dolfijnen! 

Verder hebben we deze dag niet veel op het programma staan. Na de lunch gaan we naar het strand, hoewel het deze dag wat kouder is, zo'n 22 graden, gaan de jongens heerlijk de zee in. Boven ons vliegen kleine zwarte pelikanen in formatie rondjes boven het strand, een leuk gezicht. De camping heeft ook een speelhal en midgetgolf baan. De kleine muntjes worden door Gaston en Philemon opgemaakt in de flipperkast en vervolgens gaan we midgetgolfen. In de avond eten we in het dorpje bij restaurant CoolCat, een typisch Amerikaans burger restaurant in 50 jaren stijl, waar de gerechten namen hebben als Betty Boop, Elvis en Marilyn. De salades smaken goed maar zijn groot, te groot. We lopen terug via het strand en kijken nog een filmpje bij de camper. Pismo is een leuk, klein plaatsje, morgen gaan we verder naar onze laatste bestemming van de camperreis en bezoeken we Monterey.

Na een rit van 2,5 uur komen we aan bij Monterey, een kustplaats waar vroeger sardines werden gevangen en ingeblikt. De oude Fisherman's Wharf is de grootste herinnering hieraan. Zeehonden liggen lui op de rotsen aan de kust te zonnen en naast de eerder geziene pelikanen zijn hier ook grote pelikanen. Aan het eind van de wharf, boven de zee gaan we een hapje eten, leuk om de zeehonden langs te zien zwemmen.

Onze laatste camping ligt ook aan zee, naast een jachthaven. Het geblaf van de zeehonden en zeerobben is goed te horen. Helaas hangt hier een zeemist, waardoor het koud is. We maken een wandeling over het strand en gaan daarna eten bij Haute Enchilada, een latin Mexicaans restaurant met een hele bijzondere en kleurrijk interieur. Na het eten de laatste spullen inpakken, want morgenochtend moeten we vroeg op om de camper in te leveren. De dagen zijn voorbij gevlogen!

L.A. & Malibu

We bereiken Malibu via Los Angeles over 5-baans snelwegen. De grote auto's die we onderweg zagen zien we steeds minder, wel veel kleinere en schonere (stads)auto's zoals de Prius. Het laatste stukje voor het RV park rijden we door de heuvels, de Mullholland Drive, het schijnt dat hier veel rijke en bekende mensen wonen, zoals Will Smith en Cher. het RV park ligt direct langs de Pacific Coast Highway 1, maar dan een aantal meters hoger, het uitzicht vanaf ons plekje is schitterend! Omdat we zo hoog zitten zien we de weg onder ons niet, maar wel het strand en de zee. Na ons geïnstalleerd te hebben (water, riool en elektriciteit aansluiten, de slide out uitschuiven en de camper op blokjes zodat deze recht staat) wat binnen 10 minuutjes gedaan is, gaan we via een steil voetpad naar het strand. De golven zijn hoog, dus dat zorgt voor veel plezier. Die avond gaan we eten bij een zeer populair seafood restaurant naast de camping. De hele dag zien wij mensen in rijen staan om hier iets te bestellen. Het concept is eenvoudig, je bestelt een visgerecht, betaald, krijgt een bleeper mee en zoekt een plekje bij een van de picknicktafeltjes buiten of op een half overdekt terras. Als de bleeper piept kan je de bestelling bij een loket ophalen. Sommige mensen hebben tafelkleden, bestek en wijn bij zich, want de entourage is heel simpel en rommelig en ze verkopen geen wijn. Het eten is lekker en het is leuk om te zien hoe verschillend de bezoekers zijn. Die nacht slapen we heerlijk met op de achtergrond het geluid van de woeste golven die op de kust slaan.

Voor deze dag hebben we een auto gehuurd, zodat we niet met de camper door LA hoeven te rijden. Eerst even ontbijten bij de camper met uitzicht op dolfijnen! Ook leuk zijn de kolibri's die op de struiken zitten. Deze camping is het duurste van alle campings die we geboekt hebben, maar het uitzicht is dan ook wel heel mooi.

Na wat gedoe worden we uiteindelijk om 10 uur opgehaald door het autoverhuurbedrijf. In een Kia (helaas waren de cabrio's niet voorradig) rijden we naar Hollywood en lopen over de Walk of Fame. In Hollywood zijn voornamelijk veel souvenirswinkels en toeristen. Vervolgens gaan we naar het naastgelegen Griffith Park, een groot park op heuvels gelegen met uitzicht op de stad en de Hollywood sign. Na dit park, gaan we via Beverly Hills en Rodeo Drive naar Santa Monica. In Beverly Hills zien we brede straten met hoge palmbomen aan beide zijden en mooie villa's. Rodeo Drive, de dure winkelstraat waar veel Celebs shoppen, ligt vlakbij. We kijken onze ogen uit, de ene dure auto, na de andere. Bentley, Rolls Royce, Porsche, Ferrari en Lamborghini. Zelfs een Ferrari met een nummerbord uit Qatar.

In Santa Monica parkeren we de auto en gaan naar de pier lopen. De pier is het eindpunt van Route 66. Met een duur, maar koel drankje in de hand lopen we met vele andere wandelaars, fietsers en skate boarders via de beachpaden naar Venice Beach. Venice is meer een hippieplek, veel kunstenaars die hun kunstwerken proberen te verkopen. Rub koopt nog een lifeguard sweater voordat we teruglopen naar Santa Monica. Het is inmiddels 6 uur en we besluiten bij een Italiaans restaurantje op de pier te gaan eten. Hoewel de Jalapenopeppers op Gaston zijn pizza wel erg scherp zijn, smaakt het heerlijk. Teruglopend naar de auto zien we veel zwervers zitten of liggen in het park, maar er heerst geen onveilig gevoel. De volgende dag brengen we onze auto terug naar het verhuurbedrijf en gaan vervolgens richting Pismo Beach.

Een indrukwekkende belevenis, de Grand Canyon

Via het National Park verlaten we de Watchman Campground richting de Grand Canyon. Aan het eind van het park is een smalle tunnel van 1 mile, zonder licht. Onze camper is zo groot dat wij hier alleen doorheen moeten. Een Ranger aan de ene kant van de tunnel heeft contact met een Ranger aan de andere kant en het tegemoetkomende verkeer wordt daar gestopt. Binnen 5 minuutjes mogen wij, een rare gewaarwording, zo'n tunnel zonder licht.

Onderweg verandert het landschap van rode gesteente in meer roze, hier zijn ook de pink dessert dunes, verderop gaat het over in megagrote steenplateau's. Het begin van de canyons. We rijden langs het gebied van de Navajo indians. Af en toe een oud huisje of een trailer, echt rijk zijn ze hier niet. Wat we wel zien en eigenlijk vanaf Hawaii al, zijn de ontelbare kerken, vaak mooi onderhouden en groot. Na ongeveer 5 uur bereiken we Tusuyan, in Arizona, we hebben weer een extra uurtje vanwege het tijdsverschil. Tusayan is de zuidelijke ingang van de Grand Canyon, een klein plaatsje ingericht op toeristen met veel restaurants. Iets buiten het centrum onze RV park, de goedkoopste van de hele reis. We betalen hier 10 dollar per nacht, je hebt dan ook geen aansluiting van water, elektriciteit of riool. Maar wat een prachtige plek, middenin de natuur! De plekjes naast ons liggen een eind verderop, en we hebben hier wel een fire ring en bbq waar we gebruik van mogen maken. Het is superstil, we horen de wind komen (denken eerst dat het een vliegtuig is) en horen wilde dieren huilen, waarschijnlijk coyotes of mountain lions. Gaston heeft de bbq al bijna aan als het begint te regenen, gelukkig stopt het snel en eten we lekker buiten bij de picknick tafel. In de avond naar de wc is een ware belevenis, door de struikjes en langs bomen in het licht van een mobieltje, komen we uit bij het wc huisje, waar de wc een pot zonder bodem is en zonder water om door te trekken.

De volgende ochtend moeten we om kwart over 7 bij Maverick zijn, waar we een helikoptervlucht hebben gereserveerd. Het heeft die nacht hard geregend en rond 6 uur onweerde het nog. Helaas wordt de vlucht geannuleerd vanwege het weer, we krijgen wat opties om in de middag te vliegen en reserveren half 5, zodat we eerst zelf de Grand Canyon kunnen ontdekken. Als een van de eerste zijn we dus in het centrum van de GC. Ook hier werken ze met shuttlebussen. We moeten onderweg stoppen voor grote herten, type rendier. De bussen rijden om de 15 minuten, we besluiten eerst een korte Rim trail te lopen. Deze tocht loopt redelijk dicht langs de afgrond, niet dat je er direct in valt, maar Gaston vindt het maar niets. De eerste mogelijkheid om de bus te pakken, nemen wij dan ook. We gaan bij een volgend uitkijkpunt kijken, de chauffeur waarschuwt mensen met hoogtevrees niet uit te stappen. Het uitzicht is mooi, je kunt alle kanten opkijken. Het hekwerk dat om dit uitzichtpunt heen zit stelt Gaston iets gerust, we kunnen ons hier niet verstappen. 

Het weer is inmiddels flink opgeklaard, maar in de verte zien en horen we onweerswolken. In de middag melden we ons opnieuw bij het helicopterbedrijf. De donkere lucht is inmiddels behoorlijk dichtbij gekomen, maar de vlucht gaat door! Met nog twee mensen uit Zwitserland worden we op gewicht ingedeeld. Gaston zit achterin en de jongens en Paola zitten voorin, naast de piloot. We vliegen eerst over het Kaibab bos met veel ponderosa naaldbomen, we zien de canyon al dichterbij komen. De piloot zet een dramatisch muziekje op en dan vliegen we van boven het bos, zo boven de canyon  met niets onder ons, alsof de wereld hier ophoudt. We worden ineens heel klein in dit landschap, een hele bijzondere ervaring! De Canyon is tussen de 7 en 12 kilometer breed, dit zie je goed als je ertussen vliegt. Links en rechts van ons zien we regenbuien en ook onweersflitsen.

De piloot stelt ons gerust, we gaan ook even door de regen vliegen. Na zo'n half uur boven de canyon, met veel uitleg van de piloot vliegen we terug, we zien naast ons 5 flitsen achterelkaar, toch wel fijn als we weer veilig zijn geland. Na ons vertrekken ook geen vluchten meer. Terug bij onze campground, het onweert inmiddels behoorlijk, maakt Rub een kampvuurtje aan, na een korte bui is het drogen het kampvuurtje knappert lekker door.

De volgende ochtend vertrekken we vroeg richting Los Angeles, als we net een paar meters van ons plekje vandaan zijn, zien we 3 herten met grote geweien liggen, zomaar in het wild, nu weten we ook van wie die grote hoopjes waren die we zagen liggen naast onze camper.

We weten nog niet waar we gaan overnachten, we hebben de omgeving van Barstow in gedachten. In het plaatsje Seligman stoppen we, dit is een route 66 dorpje waar de Cars films op gebaseerd zijn. Het dorpje is niet veel meer dan een aantal rariteitenwinkeltjes, waar allerlei souvenirs en oude sixties spullen verkocht worden. De tijd lijkt hier stil te staan. 

We vervolgen onze route en zien dat de temperatuur inmiddels aardig oploopt. Onderweg bij een Mc stoppen we, enerzijds omdat het inmiddels half 2 is en de maagjes beginnen te knorren en anderzijds, de Mc laat ons nooit in de steek met WIFI! Het is bloedheet als we de camper uitstappen, 41 graden. We zien op internet 2 RV parken waar we voor een plekje willen kijken. De eerste camping rijden we per ongeluk voorbij, dan maar de volgende, het is tegen vijven. Gelukkig hebben ze hier nog plek en....een zwembad! We zitten bij Calico in de Mojave Dessert, het is rond de 40 graden, de camping met zwembad lijkt een oase in dit gebied. Tot een uur of 8 blijven we bij het zwembad, daarna bbq-en met onze laatste voorraad aan boodschappen.

Het is nu nog zo'n 3 uur rijden naar Malibu. We besluiten de volgende ochtend rustig aan te doen, eerst nog even lekker zwemmen en douchen voordat we naar de metropool Los Angeles rijden.

(Helaas werkt de WiFi niet goed waardoor we geen foto's kunnen uploaden)

National Park Zion

We hebben Las Vegas achter ons gelaten. Al snel zijn de hotels en bedrijven overgegaan in een woestijn met dorre struiken. Hoe dichter we bij onze volgende bestemming komen kleurt het langschap steenrood met grote rotsen. Vlak voor National Park Zion, waar we voor de komende 2 nachten een plekje hebben kunnen bemachtigen, gaan we naar de Walmart. We zijn ook weer een tijdsgrens over, het is hier 1 uur eerder dan in Nevada. De winkelwagen raakt alweer aardig vol, maar waar is de wijn? Als we dit vragen aan een medewerker, roept een klant die onze vraag hoort "Welcome in Utah!", wat blijkt; in tegenstelling tot alles wat mag in Nevada, mag in deze staat niet eens alcohol verkocht worden in supermarkten, hiervoor moet je naar een liguior store. We vinden deze speciaalzaak voor wijn uiteindelijk in de giftshop van een hotel, heel bijzonder.

Onze camping bevindt zich aan het begin van het park, de visitor centre en het startpunt van de gratis shuttlebussen zit hier ook. De camping ligt midden in de natuur, heel groen, met een snelstromend riviertje en rondom de camping rode rotsen van Zion, schitterend! We zijn gewaarschuwd voor brutale eekhoorns en als Gaston en Philemon een zak chips openscheuren meldt de eerste eekhoorn zich al. Helaas mogen we vanwege brandgevaar de bbq die bij ons plekje staat niet gebruiken. Als we die avond bij ons overdekt picknickplekje eten komt er een hert langslopen, graast even en gaat vervolgens onverstoorbaar verder. Wij zijn zichtbaar meer verbaasd dan het hert.

De volgende ochtend willen we op tijd richting de busshuttle, het blijkt dat er al een behoorlijke rij staat. Wel fijn dat de bussen met aanhangbus af en aan rijden. Het valt ons op dat de buschauffeurs vaak vrouwen van boven de 55 jaar zijn. Ook op de vluchten van United Airlines viel het ons op dat veel stewards en stewardessen ruim de 50 gepasseerd waren, je telt in Amerika blijkbaar nog echt mee als je iets ouder bent. Na ongeveer 40 minuten kunnen we instappen en laten we ons tot het laatste punt van de shuttle brengen. Hier is een korte wandeltocht die eindigt bij de Virgin rivier. Je kunt door de rivier lopen, tussen de rotsen door, de Narrows. Veel mensen hebben speciale waterschoenen en wandelstokken bij zich. Wij hebben vandaag onze oude schoenen aangetrokken en besluiten ook de rivier te betreden en af te zakken naar de Narrows. Rub loopt in een stevige pas voorop, maar komt even terug om zijn moeder te ondersteunen, het is best lastig om over de rivierstenen die onder water liggen je evenwicht te houden. We lopen zo'n 30 cm diep in het water, maar het wordt steeds dieper. 2 wandelaars die op de terugweg zijn geven ons hun stokken, dit helpt goed om je evenwicht te houden. Na een aantal meters door het water is er telkens een klein kiezelstrandje links of rechts van de rivier. Na 2 strandjes en een hoop geglibber houdt Paola het voor gezien, ze moet immers ook nog terug en het water komt steeds hoger, de rest gaat verder de rivier af en loopt nog zo'n half uurtje door. Uiteindelijk na 2 uur komen Gaston en de kids (met natte broeken) weer bij het beginpunt, waar Paola op een rots zit te wachten. Een fantastische belevenis in een bijzonder mooie omgeving.

Onderweg nemen we vaak belegde tortilla's mee, deze gaan er na de tocht prima in! We pakken de shuttlebus terug en stappen uit bij halte 5, Emerald Lower Pools. Een wandelpad brengt ons vandaar omhoog de berg op, waar we onder watervallen doorlopen, heerlijk verkoelend zijn de waterspetters. We lopen nog even door en gaan aan de andere kant van de berg, over een deels met rotsen verhard pad. Gaston houdt iedereen goed in de gaten, zodat we niet onverwachts naast het pad stappen, want dan kunnen we diep naar beneden vallen. Uiteindelijk komen we uit bij punt 6, vanwaar we de shuttle naar het museum pakken. Philemon heeft vanochtend een junior ranger boekje met opdrachten gekregen, als hij een bepaald aantal opdrachten maakt, kan hij Ranger van Zion worden. Het museum kan hem helpen bij een aantal opdrachten. Gaston en Rub vinden het allang best, het museum heeft free WiFi! Tenslotte lopen we via de Watchman Trial terug naar de camper, hoewel de temperatuur met 32 graden vandaag meevalt, komen we enigszins overhit bij de camper aan. We gaan nog even langs de visitors centre om een reisverslag te uploaden (helaas is de WiFi te zwak om foto's te uploaden) verder hebben we geen WiFi en...Philemon mag hier zijn eed afleggen om junior Ranger te worden. Parkranger Taylor keurt zijn opdrachten goed en daarna legt Philemon in het Engels de eed af. Na ontvangst van de felbegeerde junior Ranger badge gaan we eten. Ruben maakt Amerikaanse lasagne van het merk Hamburger helper en Gaston bakt wat worstjes voor het avondeten. In de avond spelen we nog wat potjes pesten met Philemon zijn nieuwe kaartenspel uit de M&M store en bekijken de sterrenhemel. We zien zoveel sterren dat een vallende ster snel te zien is.

Zion in Utah, een heel mooi National Park, je staat bij ons op nummer 1!

Van Mammoth Lakes naar Las Vegas

We zijn alweer vroeg uit de veren, want vandaag staat ons een lange reis te wachten. Zo'n 500 kilometer verderop ligt onze volgende bestemming; Las Vegas. Eerst nog even langs de dump station op de camping, waar we het gebruikte water en de opslag van de wc kunnen lozen. Het stinkt een beetje, maar is zo gedaan.

Halverwege de route, bij Beaty ligt Rhyolite. Dit is een spookstadje waar nog een enkel oud gebouwtje staat. Het is er eigenlijk te warm om lang rond lopen, naast ons is nog 1 auto daar gestopt met, jawel hoor, Nederlanders. Al rijdend door Amerika beseffen we goed hoe klein ons landje is en toch zien we overal landgenoten; bovenop de vulkaan op Maui, naast onze kamer in Kihei, bij de camperverhuur, in Yosemite lijkt het ook een plaag en nu weer hier, in the middle of nowhere.

We vervolgen onze route dwars door uitgestorven woestijnen en gebergte en bereiken rond 4 uur Las Vegas. Onze RV park is niets meer dan een groot geasfalteerd parkeerterrein, met een zwembadje waar gebruik van kunnen maken. Het is er snikheet, 42 graden en het asfalt werkt niet echt verkoelend. In het bijbehorende hotel draait de airco gelukkig goed, net zoals de roulettetafels! Het hotel heet Circus Circus en het lijkt inderdaad op een groot circus! Overal gokkasten, knipperende lichten, hard geluid van tv schermen en honderden mensen, waaronder veel drukke kinderen. Het hotel heeft ook een Adventure Land, een indoorpretpark met o.a. 2 achtbanen! In de staat Nevada is de wetgeving iets anders dan in de rest van het land, gokken en drugsgebruik zijn toegestaan. Er wordt ook volop gerookt in de casino's. We besluiten deze heksenketel te laten voor wat het is en een eindje te gaan wandelen op de strip. Eenmaal buiten gekomen (het hotel is zo groot, dat de uitgang een flinke zoektocht was) is het nog steeds bloedheet. We lopen een stukje tot het eerste winkeltje en kopen 4 flesjes water, zo kunnen we verder. Philemon scoort van zijn vakantiegeld nog even een mooie drinkbeker van Las Vegas. Vervolgens lopen we van hotel naar hotel, overal werkt de airco op volle toeren, zo kunnen we het een beetje volhouden in deze zinderende hitte. Na een aantal luxe hotels gezien te hebben en inmiddels het kookpunt bereikt, nemen we een taxi terug naar Circus Circus. In een hoekje van het hotel zien we een restaurant waar het niet zo druk is en waar geen schreeuwende tv schermen aan staan, we besluiten om daar in de avond te gaan eten, maar eerst nog een verfrissende plons in het zwembad.

Opnieuw aangekomen bij het restaurant blijkt dat ze een karaoke avond hebben, de eerste wannebe zanger zingt er al lustig op los....Rub stelt voor om de strip op te gaan, dit is niks voor ons!

We nemen een taxi en laten ons afzetten voor het Bellagio hotel, hier start vrij snel het waterorgel spektakel op muziek. De zon is nu wel onder, maar de temperatuur ligt nog steeds erg hoog, in een straat tegenover het hotel staan vernevelaars en zien we een leuk restaurantje waar we gaan eten. Het is inmiddels half 10, de ceasar salad, pizza en lasagne smaken ons goed, maar het formaat van de gerechten is iets te groot voor ons, we nemen de restjes mee in een doggy bag. Na het eten lopen we terug naar onze camper, de Strip is nog steeds levendig en druk, om half 1 zijn we bekaf en gaan direct slapen.

De volgende morgen nemen we een taxi naar de North Outlet, Rub heeft zijn zinnen gezet op een aantal kledingstukken van Adidas, Nike, North Face en Under Amour. Het is erg warm, gelukkig hebben de winkels de airco aan staan. Na 4 uur shoppen (Philemon heeft het inmiddels volledig gehad) en 1 rugtas, 6 t-shirts, 5 boxershorts, 2 sweaters en 1 vest (alles voor Rub en Philemon) komen we moe maar voldaan terug bij de camper. Gaston en de jongens kopen een kaartje voor het grote zwembad met 6 glijbanen die bij het hotel hoort, Paola gaat op zoek naar een plek in het hotel om haar nagels te laten doen. Na 1,5 uur, Paola is verdwaald geraakt in het hotel en uiteindelijk aangekomen bij de beautysalon, die inmiddels gesloten is en de jongens zijn verrimpeld van het zwembad, maken we ons op voor de avond. Met de taxi gaan we naar het eind van de strip, hotel Mandelay Bay. Van hieruit gaan we via de bijzondere hotels terug. Bij hotel New York New York maken Rub en Philemon een ritje in de achtbaan die door en om het hotel heen gaat, Philemon vindt het superspannend maar is blij dat hij het gedaan heeft.

Direct naast dit hotel is een restaurant waar we gaan eten, het is inmiddels alweer rond half 11. Na het eten (Philemon vindt zijn Buffalo wings te scherp, deze berekenen ze dan ook niet)gaan we naar de overkant van de straat waar de neonverlichting van de M&M store onze aandacht trekt. 4 verdiepingen M&M's! We worden er hebberig van, M&M lijkt ineens Philemon zijn grootste vriend, we moeten hem behoeden om allerlei M&M items te kopen. Uiteraard kopen we wel verschillende smaken die we zelf kunnen tappen,; witte, pretzel, cranberry, mint en nog veel meer. We lopen de hele strip terug en speciaal voor Philemon gaan we nog even langs het Trump hotel, na ruim anderhalf uur, het is 1 uur in de nacht, kruipen we ons bedje in. Las Vegas, leuk om een keer mee te maken "maar nooit weer!" aldus Gaston.

Van Mammoth Lakes naar Las Vegas

We zijn alweer vroeg uit de veren, want vandaag staat ons een lange reis te wachten. Zo'n 500 kilometer verderop ligt onze volgende bestemming; Las Vegas. Eerst nog even langs de dump station op de camping, waar we het gebruikte water en de opslag van de wc kunnen lozen. Het stinkt een beetje, maar is zo gedaan.

Halverwege de route, bij Beaty ligt Rhyolite. Dit is een spookstadje waar nog een enkel oud gebouwtje staat. Het is er eigenlijk te warm om lang rond lopen, naast ons is nog 1 auto daar gestopt met, jawel hoor, Nederlanders. Al rijdend door Amerika beseffen we goed hoe klein ons landje is en toch zien we overal landgenoten; bovenop de vulkaan op Maui, naast onze kamer in Kihei, bij de camperverhuur, in Yosemite lijkt het ook een plaag en nu weer hier, in the middle of nowhere.

We vervolgen onze route dwars door uitgestorven woestijnen en gebergte en bereiken rond 4 uur Las Vegas. Onze RV park is niets meer dan een groot geasfalteerd parkeerterrein, met een zwembadje waar gebruik van kunnen maken. Het is er snikheet, 42 graden en het asfalt werkt niet echt verkoelend. In het bijbehorende hotel draait de airco gelukkig goed, net zoals de roulettetafels! Het hotel heet Circus Circus en het lijkt inderdaad op een groot circus! Overal gokkasten, knipperende lichten, hard geluid van tv schermen en honderden mensen, waaronder veel drukke kinderen. Het hotel heeft ook een Adventure Land, een indoorpretpark met o.a. 2 achtbanen! In de staat Nevada is de wetgeving iets anders dan in de rest van het land, gokken en drugsgebruik zijn toegestaan. Er wordt ook volop gerookt in de casino's. We besluiten deze heksenketel te laten voor wat het is en een eindje te gaan wandelen op de strip. Eenmaal buiten gekomen (het hotel is zo groot, dat de uitgang een flinke zoektocht was) is het nog steeds bloedheet. We lopen een stukje tot het eerste winkeltje en kopen 4 flesjes water, zo kunnen we verder. Philemon scoort van zijn vakantiegeld nog even een mooie drinkbeker van Las Vegas. Vervolgens lopen we van hotel naar hotel, overal werkt de airco op volle toeren, zo kunnen we het een beetje volhouden in deze zinderende hitte. Na een aantal luxe hotels gezien te hebben en inmiddels het kookpunt bereikt, nemen we een taxi terug naar Circus Circus. In een hoekje van het hotel zien we een restaurant waar het niet zo druk is en waar geen schreeuwende tv schermen aan staan, we besluiten om daar in de avond te gaan eten, maar eerst nog een verfrissende plons in het zwembad.

Opnieuw aangekomen bij het restaurant blijkt dat ze een karaoke avond hebben, de eerste wannebe zanger zingt er al lustig op los....Rub stelt voor om de strip op te gaan, dit is niks voor ons!

We nemen een taxi en laten ons afzetten voor het Bellagio hotel, hier start vrij snel het waterorgel spektakel op muziek. De zon is nu wel onder, maar de temperatuur ligt nog steeds erg hoog, in een straat tegenover het hotel staan vernevelaars en zien we een leuk restaurantje waar we gaan eten. Het is inmiddels half 10, de ceasar salad, pizza en lasagne smaken ons goed, maar het formaat van de gerechten is iets te groot voor ons, we nemen de restjes mee in een doggy bag. Na het eten lopen we terug naar onze camper, de Strip is nog steeds levendig en druk, om half 1 zijn we bekaf en gaan direct slapen.

De volgende morgen nemen we een taxi naar de North Outlet, Rub heeft zijn zinnen gezet op een aantal kledingstukken van Adidas, Nike, North Face en Under Amour. Het is erg warm, gelukkig hebben de winkels de airco aan staan. Na 4 uur shoppen (Philemon heeft het inmiddels volledig gehad) en 1 rugtas, 6 t-shirts, 5 boxershorts, 2 sweaters en 1 vest (alles voor Rub en Philemon) komen we moe maar voldaan terug bij de camper. Gaston en de jongens kopen een kaartje voor het grote zwembad met 6 glijbanen die bij het hotel hoort, Paola gaat op zoek naar een plek in het hotel om haar nagels te laten doen. Na 1,5 uur, Paola is verdwaald geraakt in het hotel en uiteindelijk aangekomen bij de beautysalon, die inmiddels gesloten is en de jongens zijn verrimpeld van het zwembad, maken we ons op voor de avond. Met de taxi gaan we naar het eind van de strip, hotel Mandelay Bay. Van hieruit gaan we via de bijzondere hotels terug. Bij hotel New York New York maken Rub en Philemon een ritje in de achtbaan die door en om het hotel heen gaat, Philemon vindt het superspannend maar is blij dat hij het gedaan heeft.

Direct naast dit hotel is een restaurant waar we gaan eten, het is inmiddels alweer rond half 11. Na het eten (Philemon vindt zijn Buffalo wings te scherp, deze berekenen ze dan ook niet)gaan we naar de overkant van de straat waar de neonverlichting van de M&M store onze aandacht trekt. 4 verdiepingen M&M's! We worden er hebberig van, M&M lijkt ineens Philemon zijn grootste vriend, we moeten hem behoeden om allerlei M&M items te kopen. Uiteraard kopen we wel verschillende smaken die we zelf kunnen tappen,; witte, pretzel, cranberry, mint en nog veel meer. We lopen de hele strip terug en speciaal voor Philemon gaan we nog even langs het Trump hotel, na ruim anderhalf uur, het is 1 uur in de nacht, kruipen we ons bedje in. Las Vegas, leuk om een keer mee te maken "maar nooit weer!" aldus Gaston.

Met de camper naar Yosemite

Iets over 7 worden we opgehaald bij het hotel door het camperverhuurbedrijf. Ondanks het tijdsverschil van 3 uur hebben we goed geslapen en zijn heel benieuwd naar onze woning op wielen voor de komende 2 weken. Na 3 kwartier rijden is het dan zover; de sleutel van de RoadBear 29-32 wordt aan ons overhandigd. Na een uitgebreide toelichting op de slide out, afvoer, watertank, electra, keukenuitrusting en allerlei andere wetenswaardigheden start Gaston de camper en "off we go!".

Inmiddels is het 10 uur en voert de route ons direct over een drukke snelweg vol met gaten en hobbels, een ware vuurdoop, maar het gaat goed. Over vuur geproken; Ruben heeft van een vriend een appje gehad over een bosbrand in Yosemite en laat dat nou net onze eerste bestemming zijn. Yosemite is heel groot, dus we maken ons er niet druk om, we hebben ook geen WiFi en kunnen het niet uitzoeken. Ongeveer een half uur voor onze bestemming, Mariposa, stoppen we bij de Walmart voor de eerste boodschappen. We kijken onze ogen uit, wat veel producten! Met een volle boodschappenkar komen we bij de kassa. Een aardige caissière helpt ons, hoewel we bij de snelkassa (max 10 items) staan. Ondertussen raken we aan de praat, ze zegt dat we niet naar Mariposa kunnen vanwege bosbranden. Andere klanten mengen zich ook in het gesprek en het blijkt al snel dat uitgerekend in de bossen bij Mariposa een enorme bosbrand is. 2 dorpen zijn ontruimd en 3 duizend brandweermannen zijn drukdoende het vuur te bestrijden. Terug in de camper op de parkeerplaats van de Walmart bellen we naar de camping Koa Mariposa. Zij vertellen ons dat ze open zijn, maar we moeten wel moeten omrijden en ze geeft enkele alternatieve routes. Met de wegenkaart op de schoot gaan we verder. Nu is omrijden in Amerika iets anders dan omrijden in Nederland, deze route is ruim 2 uur langer. We rijden via landelijke weggetjes waaraan grote ranches liggen, mooi om te zien, maar wel van het type boerenlandweg. Paola vindt het best eng, maar het gaat prima. Met onze grote RV (recreation vehicule, zoals ze de camper in Amerika noemen) komen we uiteindelijk aan in een groter plaatsje Oakhurst, vanwaar we de weg kunnen nemen naar de camping. Maar....daar staat een lichtbord langs de weg waarop staat dat ook deze weg naar Mariposa is afgesloten. Alternatief is een bergweg naar Yosemite en van daaruit terug naar Mariposa...dat gaat nog uren duren en daar hebben we geen zin in, wat nu? Paola gaat bij een klein kantoortje waarnaast we de camper geparkeerd hebben, vragen wat de stand van zaken is. Twee aardige dames gaan het direct uitzoeken op internet, ze bellen nogmaals met de camping en niet veel later blijkt dat de afrit tot de camping nog net bereikbaar is, we gaan het zien! Inderdaad staan brandweermannen en politie bij de afrit, rechtdoor kan niet, maar richting camping mag wel.

De lucht is vol met rookwolken en aangekomen op de camping, het is inmiddels rond 5 uur, blijkt het bijna uitgestorven. We hebben al snel besloten dat we hier maar 1 nacht in plaats van de 2 geboekte nachten blijven. De as dwarrelt uit de lucht omlaag, dit kan niet gezond zijn, je voelt het aan je keel. De hele camping oogt een beetje spooky. Met grote tegenzin annuleert de campingdame onze 2e nacht. Zij gaat te boek als onze eerste onaardige Amerikaan, bij deze!

De volgende ochtend vertrekken we om 7 uur richting Yosemite, zodat we op tijd zijn voor een parkeerplek voor onze RV en we moeten ook nog een overnachtingsplek zoeken. Na een telefoontje met de reserveringslijn van Yosemite blijkt dat er geen plek in het park is, we besluiten de volgende camping op onze route te bellen en ja hoor, daar kunnen we een nachtje eerder terecht! Opgelucht gaan we Yosemite bezoeken. Door Yosemite Village rijden shuttlebussen af en aan, een prima systeem waarmee je eenvoudig door het park naar allerlei bezienswaardigheden kan gaan. Als eerste bezoeken we de Twin Falls, na een korte trial zien we twee mooie watervallen.

Na de trial stappen we weer op de bus en lopen we nog een paar mooie trials, zoals de Vernal Fall, waar we na een behoorlijke klim bij een waterval aankomen, de terugweg gaat veel soepeler, maar "we did it!" De rookwolken vanuit de bossen uit Mariposa hangen ook boven de Village, waardoor de grootste rots, de half dome niet zichtbaar is. Ook andere rotsen zijn nauwelijks te zien. We besluiten verder te rijden naar Tuolomne grove, hier staan een aantal grote sequoia's. Helaas blijkt bij aankomst alle parkeerplekken bezet, behalve op een busplaats. Nou lijkt onze camper ook best op een bus, dus deze kan hier volgens ons best staan. Na een flinke klim zien we een aantal reusachtige bomen; sequoia's. Ongelofelijk hoe hoog en oud de bomen zijn, tot 3000 jaar. Na ruim een uur zijn we terug bij de camper, oeps er zit een papier onder de ruitenwisser. Gelukkig blijkt het mee te vallen...

We vervolgen de Tioga Road naar Mammoth Lakes, onderweg zien we veel bergen, afgronden, meren en schitterende uitzichten. Hoewel sommige zeggen dat de Tioga Road best spannend rijden is, vinden wij dit in vergelijking met gisteren best oké. Rond half 7 komen we bij de camping aan, gelukkig hebben we vanochtend nog een plekje kunnen bemachtigen, nu blijkt het helemaal vol te zijn.

De 2de dag in Mammoth Lake doen we rustig aan, we bezoeken een mooi meer, June Lake, doen wat boodschappen en kopen bij een Hollandse bakker lekker brood. In de avond maken we een kapuurtje in de firepit en roosteren marshmallows. Morgen verruilen we de natuur voor Sin City; Las Vegas.